Silvio Berlusconi wordt zeer waarschijnlijk weer de nieuwe premier van Italië.
Volgens exit polls zou zijn Volk van de Vrijheid-coalitie kunnen rekenen op
ongeveer 42 procent van de stemmen.

Dat is goed nieuws voor Berlusconi, en slecht nieuws voor Alitalia.

Want de afgelopen weken ging Berlusconi tijdens campagnebijeenkomsten stevig
tekeer tegen een overname door Air France-KLM.

Volgens de Britse krant Telegraph zou de luchtvaartmaatschappij mede hierom
definitief niet meer willen praten over een overname als Berlusconi de
nieuwe premier wordt.

De Frans-Nederlandse gigant zou Alitalia alleen willen kopen als de
vakbonden instemmen met een grootscheepse reorganisatie.

Daarvoor is politieke steun nodig om die vakbonden te overtuigen van de
noodzaak van de koop.

De vakbonden waren immers tegen en wisten zich gesteund door Berlusconi's
verkiezingsretoriek. Die heeft normaliter een hekel aan vakbonden, maar in
verkiezingstijd even niet.

De Italiaanse overheid heeft 49 procent van Alitalia in handen, Air France-KLM
2 procent en de werknemers van Alitalia - vooral vertegenwoordigd door de
vakbonden - ook 49 procent.

Maar als de overwinning van de 71-jarige mediatycoon tóch goed nieuws
blijkt te zijn voor Alitalia, dan is de Italiaanse belastingbetaler
misschien de klos.

Want gesteld dat Berlusconi de zo goed als failliete nationale trots in de
lucht wil houden, dan zal de ongeveer 3,5 miljoen euro verlies per dag toch
ergens vandaan moeten komen.

Tijdens zijn verkiezingscampagne kondigde Berlusconi aan dat hij een
groep Italiaanse bedrijven bereid had gevonden om Alitalia over te nemen.
Die bedrijven ontkenden dat, wat Berlusconi een stevige publieke
schrobbering opleverde.

En dus staat Berlusconi er straks alleen voor. Er zal hoe dan ook geld
geschokt moeten worden en dat terwijl Berlusconi belastingverlagingen in het
vooruitzicht heeft gesteld.

Dan is er ook nog de onmogelijkheid van staatssteun. Regels van de
Wereld Handels Organisatie en de Europese Unie verbieden directe steun, maar
Italiaanse regeringen hebben al eerder bewezen dat waar een wil is, ook een
weg kan zijn.

Zoals een Nederlandse gemeente die een stadion van een voetbalclub kan kopen
voor de miljoenen die de club aan schulden heeft, en het dan terug mag
verhuren aan die club voor één euro. Het is een voorbeeld.

Het is de vraag of Berlusconi het de Italiaanse belastingbetaler wéér
aan wil doen om Alitalia met kunst- en vliegwerk te redden.

Wellicht dus dat hij, als hij eenmaal beëdigd is tot premier, terugschiet in
zijn liberale pragmatisme en alsnog inziet dat een deal met Air France-KLM -
hoe pijnlijk ook voor een deel van het Alitalia-personeel - wel eens de
laatste redding zou kunnen zijn van Italië's trots.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl